ارتباط فضانوردان با زمين

ترجمه: لنا سجاديفر

مرکز کنترل

ايجاد ارتباط بين فضانوردان درفضا و مرکز کنترل در زمين، که پرواز فضاپيما را نظارت و رسيدگي مي کند، به چندين روش انجام مي شود. فضانوردان مي توانند با ماموران مرکز کنترل از طريق راديو گفتگو کنند. تصاوير تلوزيوني نيز قابل ارسالند. رايانه ها، سنسورها و ديگر تجهيزات دائما سيگنالهايي به زمين براي ردگيري ارسال مي کنند. نمابرهايي نيز در فضاپيما براي دريافت اطلاعات از زمين وجود دارند.

کار در فضا

زمانيکه يک ماهواره به مدار خود مي رسد، ماموريت سرنشينان آن آغاز مي گردد. آنها وظايف متعددي را در داخل و خارج از فضاپيماي خود به انجام مي رسانند.

رديابي، هدايت و کنترل

فضانوردان از ردياب هاي رايانه اي و علامت گذاري ستارگان براي تعيين موقعيت و مسير خود استفاده مي کنند. در زمين نيز دستگاه هاي پيشرفته اي موقعيت فضاپيماها را نسبت به زمين اندازه مي گيرند. فضانوردان اصولا راکت هاي کوچکي را براي متمايل کردن يا هل دادن فضاپيما در مسيري مشخص به کار مي گيرند. براي اطمينان از درستي کار، رايانه هايي اين تغييرات را محاسبه مي کنند.

فعال نمودن تجهيزات

بيشتر تجهيزات موجود در يک فضاپيما به هنگام پرتاب، خاموش يا از کار افتاده اند. فضانوردان در فضا مي بايد اين دستگاه ها و وسايل را روشن و به کار اندازند. درپايان ماموريت آنها بايد شرايط مطمئن را براي فرود آماده کنند.

پيشبرد مشاهدات و تحقيقات علمي

فضانوردان از دستگاه هاي ويژه اي براي مشاهده زمين، ستارگان و خورشيد استفاده مي کنند. آنها همينطور تاثير بي وزني را بر روي مواد مختلف، گياهان، حيوانات و خودشان آزمايش مي کنند.

اتصال

زمانيکه يک فضاپيما به مقصد خود (مانند يک ايستگاه فضايي يا يک ماهواره) مي رسد، رادار به افراد کمک مي کند تا حرکت و سرعت فضاپيما را کنترل کنند. هنگاميکه فضاپيما به جاي درست خود در نزديکي مقصد رسيد، توسط تجهيزات خاصي به مقصد متصل مي شود. به چنين اتصالي در فضا وعده گاه ( rendezvous ) مي گويند. يک شاتل مي تواند از بازوهاي رباتيک خود براي اين اتصال استفاده کند.

نگهداري و تعمير تجهيزات

هزاران قطعه از تجهيزات در يک فضاپيماي پيشرفته به صورت کاملا مطمئن و قابل اعتماد به کار مي روند که احتمال خراب شدن در بعضي از آنها وجود دارد. تصادفات به بعضي از تجهيزات آسيب مي رسانند. برخي از قطعات با گذشت زمان نياز به تعويض دارند. فضانوردان بايد ايرادها را پيدا نمايند و قطعات خراب را تعمير و يا تعويض کنند.

سوار کردن ايستگاه فضايي

فضانوردان ممکن است به عنوان کارگران ساختماني انجام وظيفه کنند. آنها بايد قطعاتي را که توسط شاتل آورده شده اند را به ايستگاه فضايي اضافه و سوار نمايند. در ايستگاه هاي فضايي موجود، افراد اغلب مشغول اضافه کردن قسمتهاي جديد و يا نصب آنتن ها و باطري هاي خورشيدي جديدند. اتصال گرهاي هوا و انرژي بايد در داخل و خارج از ايستگاه وصل باشند.

خروج از فضاپيما

در مواردي، فضانوردان بايستي براي انجام اموري خاص به بيرون از فضاپيما بروند. به کار کردن خارج از فضاپيما در فضا، اي وي اي ( EVA ) ميگويند اين اصطلاح مخفف ExtraVehicular Activity به معناي فعاليت خارج از فضاپيما مي باشد. به منظور آماده شدن براي اي وي اي، فضانوردان ابتدا لباس فضايي مخصوص خود را مي پوشند و به اطاقک دو جداره اي به نام ايرلاک ( air lock ) يا محفظه هوا وارد مي شوند. آنها سپس هواي داخل محفظه هوا را خارج ميکنند، جداره بيروني را باز مي کنند و فضاپيما را ترک مي کنند. هنگام بازگشت، جداره بيروني را بسته و هوا را وارد محفظه مي کنند. در داخل فضاپيما جداره داخلي را باز مي کنند و لباس هاي فضايي را از تن خود در مي آورند.

يک لباس فضايي مي تواند به مدت شش تا هشت ساعت، يک فضانورد را زنده نگه دارد. لباس فضايي با لايه هايي از جنسي انعطاف پذير و نفوذ نا پذير مانند نايلون و تفلون ساخته مي شود. اين لباس عايقي براي گرما، سرما و ذرات فضا مي باشد. قسمتهاي مختلف لباس توسط بستهاي مکانيکي محکم به هم وصل مي شوند. تجهيزاتي در يک کوله پشتي، اکسيژن را در اختيار فضانورد مي گذارد و دي اکسيد کربن و رطوبت بازدم وي را برطرف مي کند. يک راديو امکان مکالمه فضانورد با ساير افراد گروه و زمين را ميسر مي کند. کلاه فضانورد مي بايد امکان ديد خوب را به فضانورد بدهد در عين حال مانع پرتوهاي مضر باشد. دستکش ها بخش بسيار پر اهميت لباس فضاييند. آنها بايد نازک و انعطاف پذير باشند تا فضانورد بتواند اشياي کوچک را احساس و کنترل کند.